آب و آیینه

دیگر هیچ وقت دلم نمی خواهد بگویم پیش به سوی موفقیت. چهره ی هیجان زده به خودم بگیرم، دست مشت شده ام را توی هوا تکان دهم و دلم را خوش کنم. دیگر دلم نمی خواهد دنبال نشانه های عشق باشم چون اگر عشق باشد هست و اگر نباشد نیست. دلم می خواهد فقط راهم را بروم و راهم را بروم. راه رفتن می دانید چقدر کار دشواری ست؟ همیشه راه رفتن را می گویم. راه رفتن با پاهای کثیفی که جوراب ها و کفش ها را قبول ندارد. راه رفتن راه و رسم خاصی نمی خواهد. آداب و اصول ندارد. قید و بند هم همینطور. دلیلی ندارد اینقدر الکی شلوغش کرد فقط بهتر است راه را رفت. مهم مسیری ست که باید طی شود. این وسط همیشه آدم ها و اتفاقاتی هستند که از راه رفتن شما به به و چه چه کنند و یا آن را توی سرتان بکوبند. اما مهم فقط طی کردن راه است آن هم با دلی شکننده و قوی.