۲۴ مرداد ۹۷ ، ۰۰:۵۲
خسته
خستم از این زندگی که منو ول کرده آرزوهای من دیوونه رو زده باطل کرده
خستم بی تو از آدمای شهر کاش تو بودی دستات منو آرومم میکرد
مگه میشه اون روزا رو تو الان یادت بره مگه آدم عشقشو میتونه عذابش بده
انعکاس
آخرین خبر، سکوتی است که در شهر دهان به دهان می چرخد . . .
درباره بلاگ
پیرزن‌هایی در هزارویک شب هستند که آدم‌های عاشق را به وصال می‌رسانند. البته این‌ها فرق دارند با پیرزن‌های مکاری مثل ذات‌الدواهی در حکایت ملک نعمان. این پیرزن‌ها با چند سکه چنان عزم‌شان را در وصلت عاشقان جزم می‌کنند که حتی سرنوشت هم کوتاه می‌آید و تقدیر عوض می‌شود. اگر چند تا از همین پیرزن‌ها توی شهر بودند، بین دستفروش‌های مترو، در شلوغی بازار، میان روزمرگی دیگران چقدر خوب می‌شد. آن وقت لابد آدم‌هایی مثل شمس‌النهار و علی بن بکار هم پیدا می‌شدند که شب و روز در عشق هم تب کنند. حتماً روزی چند بار در شعف چشم‌هایی که برای هم برق می‌زدند ما هم به زندگی امیدوار می‌شدیم و چیزهایی را باور می‌کردیم که حالا به رؤیا و به خیال می‌مانند. راستش شهر ما به قصه‌های عاشقانه نیازمند است و این را نمی‌شود در هیچ روزنامه‌ای آگهی کرد.
بایگانی
- بهمن ۱۳۹۷ (۵)
- دی ۱۳۹۷ (۴)
- آذر ۱۳۹۷ (۵)
- آبان ۱۳۹۷ (۱)
- مهر ۱۳۹۷ (۴)
- شهریور ۱۳۹۷ (۲۲)
- مرداد ۱۳۹۷ (۵۵)
- تیر ۱۳۹۷ (۳۱)
- خرداد ۱۳۹۷ (۱۱۷)
آخرین مطالب
- ۹۷/۱۱/۲۹یک بازی دو سر باخت
- ۹۷/۱۱/۱۳نغمه‌ی غمگینِ انگشت‌ها
- ۹۷/۱۱/۰۹خبر
- ۹۷/۱۱/۰۹در اوج
- ۹۷/۱۰/۱۵می دانستی؟!
- ۹۷/۱۰/۱۱به تلخی این کلمات، ایمان دارم ...
- ۹۷/۱۰/۰۱پایان تلخ ...
- ۹۷/۰۹/۲۶سرکوب قلب...
۲۴ مرداد ۹۷ ، ۰۱:۱۵
زهرا اشرفی
زهرا اشرفی
آه ... آه
نمیخواستم از تو جدا شم
تو گلی توی گلخونه بودی
گلی دیدی که آخرشم مرد
توی دنیام گم شده بودی
گلی تو بگو من نباشم کی
کی میذاره تورو روی چشماش
کی میریزه آب پای جونت
کی میذاره تورو جلو آفتاب
گلی میترسم که پژمرده شی بمیری و بری
گلی اگه خاری بره باز تو تنت میمیرم منِ کولی
گلی بیا خاکت میشم ساکت میشم تا از پیشم نری
کلی دعا میکنم بارون بیاد روی سرت گلی
گلی کلی خاطره مونده توی این خونه به جات
این دل وامونده دیگه هیچ کسُ جز تو نمیخواد
گلی همه ترسم از اینه که تو رو بگیرنت
بشکنه اون دستی که میخوادش تو رو بچیندت