تباهی

عاشق آدم اشتباهی شدن یعنی تباهی ...

ومن تباه شدم تباه یه عشق اشتباه ... 

عاشق آدمی شدم که دنبال چیز دیگری بود ... 

تباه شدم و فکرم و ذهنم پر است از خاطرات او حرف های او... 

لعنت به خودم که اینقدر ساده به همه نگاه می کنم و عاشق میشم... 

دنیای او پر است از دختر نمی دونم من چندمیش هستم ... 

آدوی که دنبال کندن و سواستفاده هست و به بهانه ازدواج میاد و من ساده رو عاشق خودش می کنه ... 

خیلی دوست دارم بدونم با اینکه دوست دختر داشت با اینکه هر جور رابطه داشت چرا اومد دنبال من !؟!...

دنبال پولم بود !؟؟ دنبال اسم ورسم خانوادگی بود!؟؟ دنبال چی بود!؟؟...

ای کاش می گذاشت این عشق بدون دانستن این حرفاو حقیقت ها تموم میشد ...

ای کاش هیچ وقت این حقایق رو نمیدونستم و خوش خیال از اینکه او واقعا عاشق من هست می بودم ...

دنیای پوچی است ... دنیای سیاهی است ....