آوازهای تنهایی

درباره‌ی نهنگ پنجاه‌ودو هرتزی شنیده‌اید؟ فرکانس صدای بقیه‌ی نهنگ‌ها حدود ۱۷ تا ۱۸ هرتز است و نهنگ پنجاه‌ودو هرتزی هر چه آواز خوانده بود، کسی صدای‌اش را نشنیده بود. هم‌نوعانش نمی‌دانستند او هم هست، او هم وجود دارد. هرگز گوش‌شان آوازهای تنهایی‌اش را نشنید. 

نکند هر کدام از ما یک نهنگ پنجاه‌ودو هرتزی باشیم که دیگران آوازمان را نمی‌شنوند و در اقیانوس زندگی‌مان آن‌قدر تنهاییم که رد حضور هیچ‌کسی از دوردست، موج‌ها را تکان نمی‌دهد؟ ما یکّه و تنها کجا داریم می‌رویم؟ آن‌وقت «آه ای یقینِ گم‌شده، ای ماهیِ گریز، در برکه‌های آینه لغزیده توبه‌تو! من آبگیرِ صافی‌ام، اینک! به سِحرِ عشق؛ از برکه‌های آینه راهی به من بجو!» را برای کی می‌خوانیم؟ 

تنهاییِ آدم‌هایِ آوازه‌خوان و غمگین و مست، بیرون از اقیانوس آرام نهنگ‌ها را چه کسی می‌شنود؟ چند تا نهنگ پنجاه‌ودو هرتزی کنارمان زندگی می‌کنند؟